0
Terug naar overzicht

Een muur van liefde

23/07/2021
Rob Bruntink
Delen:
muur van liefde

Joop is in het hospice komen wonen. Zijn vrouw Clara trok het niet meer. Joop had alvleesklierkanker, en er viel niets meer tegen te doen. Hij had veel zorg nodig, dus het was thuis een drukte van belang. Met mensen van de thuiszorg. Een ergotherapeut. Af en toe de huisarts. En daarnaast nog de visite, die soms dagelijks langs kwam. Goed bedoeld, maar wel druk. Dat ging al vele weken zo door.

‘Ik bleef maar aan het koffie zetten. Ik had geen rust meer’, vertelt Clara.

In het hospice valt alle drukte weg. Opeens is er ruimte om alleen met haar man te zijn. ‘Dat voelt bijna onwennig’, zegt ze, ‘na al die maanden.’

Ze zijn bijna vijftig jaar getrouwd, vertelt ze trots. Volgend jaar zouden ze dat kunnen vieren. Maar ze denkt niet dat hij dat haalt. Hoe Joop daarover denkt? Ze heeft geen flauw idee.

‘Het lijkt wel alsof die vijftig jaar zijn omgevlogen. We hebben nooit de tijd genomen om met elkaar te praten over de situatie van nu: we zullen afscheid van elkaar moeten nemen.’ Clara kan daar nuchter over zijn, maar Joop wil daar niet over praten. ‘Dan lok je het noodlot alleen maar uit’, zei hij een keer. En daarmee basta.

Clara kijkt er wat sip bij. ‘Waar we naar toe gingen op vakantie, wanneer we een nieuwe auto gingen kopen, welke naam onze kinderen kregen… Eigenlijk bespraken we alles met elkaar. Ik had nog graag met hem willen terugblikken. Terugblikken op de hoogte- en dieptepunten van ons leven. Misschien hadden we de fotoalbums nog van zolder kunnen halen. We hebben zoveel meegemaakt samen.’

Ze lijkt het niet te durven zeggen, maar het klinkt alsof ze zich nu in de steek gelaten voelt.

Ik vertel haar dat Joop het misschien niet kán, met haar praten over het aanstaande afscheid, omdat hij bang is voor emoties. Of bang is om haar verdrietig te maken. ‘Soms zit er een muur van liefde tussen mensen. Men wil elkaar dan sparen. Het kan soms even zoeken zijn: hoe kun je een gaatje in de muur maken, en elkaar tóch bereiken?’

Ze vindt het een mooie metafoor. ‘Misschien zwijgt hij inderdaad uit goedheid’, zegt hij. ‘Dat zou wel bij hem passen. Hij is altijd zo lief voor mij geweest.’

Ze voelt zich gesterkt om op zoek te gaan naar dat gaatje. ‘Mijn beide ouders zijn plotseling overleden, vrij snel achter elkaar. Ik ben toen met teveel ‘had-ik-maars’ blijven zitten. Dat wil ik niet nog eens meemaken.’

Wil je in gesprek gaan over de dood (met je ouders, met je kinderen, met anderen) en kun je daar wel wat hulp bij gebruiken? Dan is het boek ‘Ik weet niet wat ik zeggen moet. Hoe praat je over dood, verlies en rouw?’ misschien iets voor je. Het boek bevat ook informatie over de muur van liefde waarnaar in deze blog wordt verwezen. Je kunt het boek hier bestellen.

Delen:

Reacties

Er zijn nog geen reacties geplaatst bij dit artikel.

Reactie plaatsen

RememberMe

Voor een afscheid met een gekleurd randje