Een rondje fietsen met Opiet

Ik zit aan de rand van het bed en richt mijn telefoon naar hem toe. De opname loopt. Hij ademt diep in voordat hij het eerste bericht inspreekt. Hij neemt de tijd voor de persoonlijke woorden aan zijn oudste kleinzoon. Daarna aan diens jongere broer en kleine zusje. 
Na elke ingesproken boodschap stoppen we de opname voor een korte pauze. Tranen drogen en opnieuw op adem komen. Beiden zien we deze kinderen levendig voor ons terwijl hij spreekt en ik luister. Ik ken ze niet alleen, het zijn de kinderen van mijn broer.

Dan zijn de laatste twee kleinkinderen aan de beurt. Mijn eigen kinderen. Mijn dochter die hij in zijn armen vasthield, slechts een paar uur na haar geboorte. Met tranen in de ogen zat hij daar verliefd te wezen. Een sleutelmoment in onze band. Mijn stiefvader die voor mij voor het allereerst een onvoorwaardelijke vaderrol kreeg in de vorm van opa. Enige tijd later nog eens bevestigd met de geboorte van mijn zoon.

Avonturen en belevenissen

Het is zondag 29 september 2019 als hij deze persoonlijke boodschappen inspreekt voor zijn vijf lieve boefjes. De kleinkinderen van wie hij heel spoedig afscheid moet nemen. We zijn allebei ontroerd door zijn woorden vol liefde. Groot voelbaar verdriet in ons hart.

We bespreken die middag de laatste dingen voor het boek dat ik ga maken. Geen gewoon afscheidsboek met zijn levensverhaal, maar een Prentenboek met hemzelf en zijn kleinkinderen als getekende personages. Een tastbaar aandenken aan hun gezamenlijke avonturen en belevenissen. Een verhaal waarin zij voor altijd samen blijven. 

Glimlachend zegt hij het toch een beetje te betreuren dat we zo laat zijn begonnen met dit project, hij had zichzelf best willen bewonderen als stripfiguur in de stijl van Gummbah. Maar het is goed zo, hij is heel blij met ons plan.

Een onvoorwaardelijke liefdesband

Op donderdag 3 oktober geeft hij zijn kleinkinderen een allerlaatste knuffel en kus. Vrijdag 11 oktober 2019 vieren we zijn leven in een mooie bijeenkomst. Precies zoals hij wilde met veel muziek. Woorden liet hij graag over aan anderen. 

Hij vertelde me in die laatste dagen dat het grootste cadeau in zijn leven de dag was dat hij grootvader werd. Een onvoorwaardelijke liefdesband die hij - zelf geen vader - nooit eerder had ervaren. Het opa-gevoel overviel hem compleet, hij viel als een blok voor zijn vijf boefjes. En zij voor hem.

Een nieuw boek openslaan

Op 22 maart 2021 zou deze opa 60 zijn geworden. Er was die dag taart voor oma, de kleinkinderen en zijn eigen jongere broer. Die verjaardag gaf hij zelf cadeaus. Iedereen kreeg zijn eigen hand gebonden exemplaar van het boek ‘Een rondje fietsen met Opiet’. 

Zoals ze zeggen, het boek van zijn leven is gesloten, de laatste bladzij omgeslagen. Hij hield niet van dramatiek en aandacht. Hij vond zijn leven niet roman-waardig. Uit liefde voor zijn boefjes besloot hij gelukkig anders.
We sloegen letterlijk een nieuw boek open, waarin Opiet als vrolijk cartoon personage voor altijd samen met zijn geliefde kleinkinderen rondjes fietst en avonturen beleeft. Het verhaal van hun onvoorwaardelijke liefde. Hun gedeelde leven. Onaf, onvoltooid voltooid voor zover.

Trots

Vol trots en met een brok in mijn keel blader ik zelf regelmatig in het boek. Ik streel de kaft en voel de grootsheid ervan. Ik weet namelijk wat het is om te verliezen. Om een verbintenis kwijt te raken als kind, ik mijn vader, zij een opa. Dat is natuurlijk niet hetzelfde, maar ze hadden er maar één en ze waren nog jong. Mijn zoon net geen vijf, net zo jong als ik destijds. Een leeftijd waarop herinneringen schaars zijn en snel vervagen. Veel meer dan bij volwassenen.

Daarom doe ik wat ik doe:

verhalen vinden
verhalen vertellen
liefde laten voortleven
verbinding behouden met hart en ziel