Een boom opzetten

In het voorjaar heb ik een uitnodiging gekregen voor een workshop voor mantelzorgers. Een van de sprekers is een nabestaandenconsulent. Daar heb ik nog nooit van gehoord, maar het trekt wel meteen mijn aandacht. Dus ik bezoek haar website en spreek haar aan na de workshop. Wat ze zegt klinkt allemaal heel aantrekkelijk: nabestaanden bijstaan in de praktische zaken na een uitvaart. Past precies in mijn straatje en bij mijn talenten, besluit ik. Dus ik ga op zoek naar opleidingsmogelijkheden. En die vind ik: Terra Zorg in Rouw verzorgt een opleiding Nabestaandenbegeleider.

Opleiding Nabestaandenbegeleider

Tijdens de opleiding Nabestaandenbegeleider leer je hoe je mensen kunt bijstaan in rouw en verlies. Daarnaast leer je praktische zaken: waar krijgt een nabestaande allemaal mee te maken na het overlijden van een dierbare? Wat moet je doen met de post die op de deurmat belandt? Hoe zit het met het aanvaarden van een erfenis? Hoe zeg je de socialmedia-accounts op? Hoe zit erfbelasting in elkaar? De inhoud spreekt me aan, een mooie combinatie van emotionele steun en praktisch werk, dus ik meld me enthousiast aan.

Ervaringsdeskundigen

De cursus is iedere donderdag in Den Bosch. De groep bestaat uit 8 deelnemers, allemaal vrouwen. Tijdens de introductie blijkt het merendeel van hen al aardig wat bagage te hebben op het gebied van verlies en rouw en ik ben ervan onder de indruk. Twee van hen zijn zelfs recent weduwe geworden en hebben tijdens hun rouwproces bezoek gehad van nabestaandenbegeleider Lian, onze docente tijdens deze cursus. Dat was voor hen aanleiding om als ervaringsdeskundige deze opleiding te doen en anderen te helpen. Ik vind dat nogal wat. Ze zitten zelf nog midden in hun rouwproces. Is het dan wel handig om in dat van een ander te duiken? Maar hé, het is hun keuze. Misschien helpt het in hun eigen rouwproces. Er is iets voor te zeggen dat je in je rouwproces wordt bijgestaan door iemand die dit aan den lijve heeft ondervonden en je wegwijs maakt in de regelingen en administratieve afhandeling.

Bomen

De eerste les wordt gegeven door een rouwbegeleidster. Zij laat ons ‘ervaren’ wat verlies betekent. Hiervoor moeten we creatief aan de slag. Iedereen moet een boom tekenen, plakken, scheuren en schilderen. Die boom staat voor het verlies dat je hebt ervaren. Bij het toelichten van ieders tekening vloeien de tranen rijkelijk. Ik voel me tekortschieten. Deze vrouwen hebben al zoveel meegemaakt en ik ‘alleen’ het overlijden van mijn vader. Maar ik ben trots op mijn boom. Die symboliseert mijn ouders, die na een rijk gezinsleven moesten dealen met het verlies van geest en lichamelijke gesteldheid. Als ik eindelijk mijn boom mag toelichten, word ik ruw onderbroken. Mijn tekening is ‘fout’. Hij gaat over mijn ouders, niet over mijzelf. Of ik thuis maar een nieuwe boom wil tekenen, de lesdag voor vandaag zit erop.

Warme winterjas

Teleurgesteld en boos rij ik naar huis. Ik kan niet goed dealen met deze afwijzing en ook niet met het gevoel dat ik qua ervaring niet kan tippen aan de andere vrouwen. Hoor ik wel op deze opleiding thuis? Ik heb moeite met alle emoties die me vandaag overspoelen. Ik stop ermee, besluit ik. Weet je wat? Ze kunnen de boom in! Na een nachtje goed slapen en alles nog eens overdenken herpak ik mezelf. De eerstvolgende les koppel ik terug wat deze eerste les met mij gedaan heeft en er ontstaat een goed gesprek. Een boom maak ik niet meer, dat geloof ik nu wel, maar ik krijg zeker na de tweede lesdag toch echt de bevestiging dat deze opleiding mij past als een warme winterjas.