Rouw betekent ook een nieuwe start

Het is de tijd van de lente, een nieuw begin. Dat geeft mensen veel energie. Denk aan het plezier dat je voelt na de zomer. Je gaat weer naar school of naar een cursus en je koopt nieuwe schriften en boeken. Of je kiest en richt een nieuw huis in. Of je begint aan een nieuwe relatie en je verheugt je elke dag op een stapje dichter bij elkaar.

Een nieuw begin na verlies

Mensen beseffen vaak niet dat ook rouwen een nieuw begin inhoudt. Ze denken dat het twee aparte dingen zijn: eerst heb je verdriet en als dat 'over' is, kan er pas iets nieuws gebeuren. Maar rouwen is in de praktijk meteen je 'nieuwe, veranderde' leven vormgeven met verdriet. Dat wil de nabestaande niet zo, maar zo is het leven nu eenmaal. Als jonge weduwe moet je misschien al de week na de begrafenis je kinderen zelf naar school brengen, eten maken en je met hun opvoeding bezighouden, nu wel alleen.

Ze voelt zich nergens thuis

De schitterende familiefilm 'Binnenste Buiten' vertelt het verhaal van een meisje dat opnieuw moet beginnen in een nieuwe stad. In de film zie je haar hoofd vanbinnen, zoals dat alleen in een tekenfilm kan. Ze doet heel hard haar best om zich thuis te voelen op haar nieuwe plek, maar dat lukt niet. Niet in het nieuwe huis, dat kil is. Niet op school, waar alle kinderen haar vreemd bekijken. Zelfs niet in het nieuwe ijshockeyteam, dat altijd haar lievelingssport was. En net zoals een mens in rouw voelt dat alle zekerheden wegvallen, zie je in de film dat al haar zekerheden, het veilige gezinsleven, de levenslust, letterlijk instorten.

Ze laat het verdriet toe

De sleutel om opnieuw te beginnen is dat het meisje het verdriet ook toelaat. Want verdriet heeft twee kanten, het is de pijn die je voelt als je iemand mist of als iets voorbij is. Als je verdriet toelaat in je leven, zie je ook de andere kant, namelijk de liefde voor iemand of iets. Zo maak je weer een nieuw begin.

Meer aandacht voor verlies en verdriet

Daarom wens ik dat er in onze maatschappij, gemeenschappen en werk meer aandacht is voor verlies en verdriet. De eenzaamheid en pijn die een nabestaande voelt kan heel groot zijn, bijna te groot om te dragen. Als we in onze maatschappij verdriet toelaten, kunnen we mensen met verlies steunen, zodat ze de moed vinden om opnieuw te beginnen.