Troostreizen voor nabestaanden

Troostdagen

Met mijn uitvaartbedrijf Charon begeleid ik al sinds 2004 uitvaarten. Er ontstaan soms hele mooie contacten. Sommige families wil je gewoon niet loslaten, omdat je zo een bijzondere band hebt opgebouwd, of omdat je voelt, dat zij na de uitvaart nog net iets meer aandacht nodig hebben. Jammer genoeg kan je niet altijd tijd vrij maken, omdat ook andere families ons voor en bij hun afscheid nodig hebben. Al snel ontstond bij mij het idee om Troostdagen voor nabestaanden te organiseren. Ik wilde nabestaanden een dag helemaal verwennen en in de watten leggen, maar hen ook op een laagdrempelige manier met lotgenoten in contact brengen. Elk jaar organiseerde ik de Troostdag. Mensen begonnen er al naar uit te kijken.

Troostreis naar Casa Cháron

Toen wij vijf jaar in Spanje onze vakantie vierden en helemaal verliefd werden op land, mensen, cultuur en helemaal op de natuur, wilden wij dit gelukkige gevoel graag delen. Het was voor mij dan ook een logisch vervolg om Troostreizen voor nabestaanden naar Spanje te organiseren. Niet één dag mensen verwennen, maar een hele week. Ik wilde, samen met mijn man Rick, net als op de Troostdag mensen een fijne tijd geven en lotgenoten laten ontmoeten. Zo zochten wij twee jaar naar een locatie die ik al helemaal in mijn hoofd had: midden in de natuur, ver weg van alle lawaai en drukte, maar toch dicht bij het strand, mooie dorpjes en vlak bij Valencia. Een huis met genoeg ruimte om in en rond het huis alleen met een boek in een hoekje te zitten, of lekker onder de palmen weg te dromen in een hangstoel of hangmat. Maar ook om een avond door te zakken en met lotgenoten herinneringen en toekomstdromen te delen. Eindelijk vonden wij het huis van mijn dromen en binnen een week was alles geregeld… Het moest gewoon zo zijn: Casa Cháron zou mensen een klein beetje helpen om de weg in het ‘gewone’ leven terug te vinden en nieuwe vrienden te maken.

Lotgenoten in Spanje

In februari was het dan zover, de eerste reis werd werkelijkheid. Twee maanden vóór de vakantie maakten wij een speciale app aan, zodat onze gasten elkaar alvast een beetje konden leren kennen. Op 2 februari 2019 haalden wij Anneke, Lia, Tea en Marjan op van vliegveld Alicante. Met zijn allen vonden wij het heel spannend. Met lotgenoten een week optrekken, in een huis logeren ver weg van thuis en alleen via de telefoon met het vertrouwde thuisfront verbonden… Daar heb je wel moed voor nodig. Je bent immers nog in een hele kwetsbare periode van je leven. Ik had in de app al gezien dat er een klik was tussen de vrouwen en had vertrouwen in deze week. De eerste tranen vloeiden rijkelijk bij het zien van de kleine altaartjes met foto’s van hun lief in het troosthoekje. Het was zo mooi om te zien, hoe zij elkaar spontaan in de armen vielen en elkaar troostten alsof zij elkaar al jaren kenden. Zij herkenden hun pijn en verdriet en stonden wijd open om er voor elkaar te zijn. Deze week zouden zij elke ochtend het kaarsje bij Cock, Franck, Hans en Cees aansteken. Nadat iedereen z’n kamer had ingericht, trakteerden Rick en ik hen op de cava en tapas. Spaanser kon het avontuur niet beginnen. De volgende dag bezochten wij de hippiemarkt in Benidorm, beluisterden live-muziek, gingen naar de rommelmarkt en dronken in echte Spaanse sfeer een wijntje. Natuurlijk werden er ook allerlei leuke spulletjes gekocht. Ik merkte dat iedereen loskwam; er werd zelfs geflirt met de musici en het lachen werd ook steeds uitbundiger.

Diepe gesprekken tot in de late uurtjes

Zo hebben wij een week met elkaar mogen delen, diepe gesprekken gehad, soms al aan het ontbijt, soms tot in de late uurtjes bij het verwarmende haardvuur. Maar ook voor een bommetje in het zwembad (met toen nog maar 12 graden) deinsden zij niet terug. Mijn hart maakte een sprongetje toen ik van iedereen hoorde dat zij sinds het overlijden van hun lief niet meer zo hadden gelachen. Ik kreeg het er warm van. Er was precies gebeurd wat ik had gehoopt: deze prachtige bloemen openden zich en bloeiden weer. Hier in de verte, op grote afstand van hun eigen wereld, kwamen zij voorzichtig uit hun coconnetje en ontdekten zij, dat je weer mag lachen en vrolijk mag zijn. Een groot deel van het leven hadden zij gedeeld met die ene, bijzondere man, die helemaal bij hen hoorde, waarmee ze compleet waren. Het was Yin-Yang. En nog steeds zijn zij compleet. Hij zit in elke vezel van hun lichaam, in hun hart. Maar samen hadden zij elkaar een beetje meer geheeld. Hij zou het niet anders gewild hebben, dan dat ze gelukkig zijn!

Een onvergetelijke week

Het mooiste cadeau kreeg ik, toen Anneke vroeg of zij een beetje as van Cock mocht uitstrooien onder de grapefruitboom. Daar hield Cock zo van. Natuurlijk mocht dat. En zo togen wij in de avond met fakkels en kaarsjes de boomgaard in naar de grapefruitboom. Hier strooide Anneke behoedzaam een beetje as en legde zij een witte roos neer. Mooier konden wij deze week niet afsluiten.
Nog steeds ontmoeten Anneke, Lia, Tea, Marjan en ik elkaar via de app. Straks willen wij elkaar in Nederland ontmoeten en er zijn zelfs plannen voor een reünie in Spanje. Wij zien ernaar uit, want ook voor ons was het een onvergetelijke week en wij hebben deze vier dames voor altijd in ons hart gesloten met hun ontwapenende openheid, spontane acties en vooral met hun warmte en liefde.